Daar zit ik dan, in het vliegtuig naar Dubai, om vervolgens door te vliegen naar Sydney. Na maanden voorbereiding is het nu eindelijk zo ver, een half jaar als au pair naar Australië! Ik heb een reis van 23 uur, dus tijd zat om het blog even bij te werken!

Afgelopen zaterdag begon de week der voorbereiding. Om te beginnen het afscheidsfeestje. Vanaf een uur of 20:00 kwam iedereen binnen, familie, vrienden, buren, vriendinnen, iedereen was er en ik had me echt geen beter afscheidsfeestje kunnen wensen. Daarnaast ook nog ontzettend verwend met allemaal cadeautjes, waarvan de meeste nu in mijn koffer in het ruim zitten. Bij een afscheidsfeestje hoort natuurlijk ook het eerste afscheid. Dit was voornamelijk van familie en een paar vriend(inn)en. Aan het einde van het feestje waren er alleen nog vrienden en vriendinnen en een hele hoop lege bierflesjes. Deze avond was voorlopig de laatste keer dat ik uit kon in Hoorn, dus ik moest en zou gaan. Een hoop zaten er alleen in tentamen- en toetsweken, waardoor ze niet meekonden, maar ik had nog vijf gegadigde gevonden! Daarmee heb ik ook een super leuke avond in 80’s gehad.

Zondag had ik nog een erge leuke dag met m’n moeder, nog even een keertje Ajax. Ieder die mij kent weet dat ik een groot fan ben, dus de laatste wedstrijd voordat ik wegging moest en zou ik heen. Na lekker lang geslapen te hebben egingen we op pad naar de Johan Cruyff Arena. Eenmaal in het stadion begon het al leuk, want op de schermen werd de 2-2 van FC Emmen tegen PSV getoond. Dat betekende dat Ajax de koppositie kon pakken als ze zouden winnen van sc Heerenveen. De wedstrijd begon goed, het stond al snel 3-1, maar eindigde helaas in 4-4 wat nog even geen koppositie betekende.. Ietwat teleurgesteld naar huis, maar het was alsnog top.

Maandag en dinsdag lekker rustig aan gedaan en woensdag begon het debacle met inpakken! Als ik een week op vakantie weet ik al niet wat ik meemoet en duurt het úren, laat staan als ik een half jaar weg ga... Hoe ga ik dit aanpakken dacht ik. Alles wat ik meewilde maar op m’n bed gelegd, nou, dat was een hoop kan ik jullie vertellen. Vervolgens alle cadeautjes gepakt die ik had gekregen. Daarnaast had ik zelf ook nog cadeautjes gekocht voor mijn hostfamily, die nu ineens een stuk groter waren dan dat ik in eerste instantie dacht.. Mijn idee was om een grote koffer en een trolley mee te nemen. Dit was kansloos. Volgende plan was om een grotere koffer te pakken en dan de trolley. Alles erin proppen en de trolley kon dicht, maar de koffer nét niet. Ondertussen lagen er dus drie koffers op mijn kamer en kon je er nauwelijks meer lopen. Het volgende plan was om de twee grootste koffers mee te nemen en de trolley thuis te laten, en dit paste! Dan denk je: mooi, probleem opgelost. Nou, mooi niet dus, want ik had 6 kg teveel.... En donderdag moesten er nog de laatste kleren in én ik moest nog op stap om de laatste toiletartikelen te halen. Wat nu? Op internet zoeken wat het kostte om bagage bij te boeken, dat was erg duur, dus eigenlijk geen optie. Dat zoeken we morgen wel uit, nu eerst slapen.

Voordat ik donderdag doorging met mijn kofferissues, kwam ik ineens op een idee wat natúúrlijk op de dag van vertrek moet. Ik had laatst een topje gekocht, maar ik kwam erachter dat ik deze toch in een andere maat wilde. Of pa of moe even met mij naar Zaandam (daar zit de dichtstbijzijnde NewYorker) wilde.. “Ja is goed, maar bel eerst maar even of ze ‘m überhaupt wel hebben.”Zo gezegd, zo gedaan zou je denken, maar dat viel even tegen. Ik uitgebreid het topje beschrijven aan de telefoon maar ze begreep er niet zoveel van en zei dat ze het topje niet kon vinden. Omdat het allemaal een beetje vaag ging, hadden we toch besloten om even naar Zaandam te rijden. Maar helaas, ze hadden het topje niet. Wel een andere variant, dus hebben we die mooi meegenomen.

Dan weer het kofferprobleem: ik had dus 6kg teveel en bagage bijboeken was erg duur. De eerste optie was 6 kg uit mijn koffer halen, kansloze missie, dus dat viel af. Eigenlijk wilde ik liever geen trolley als handbagage, omdat ik een overstap heb en ik daar dan mee loop te sjouwen. Maar omdat ik teveel gewicht had was de volgende optie al gauw toch een trolley mee als handbagage. Dus dat betekende 6kg uit mijn andere koffers en in de handbagage. Nou, dat valt nog niet mee, 6 kg is dan ineens heel veel. Eindstand: toch 5kg bagage bijgeboekt en alsnog een kleine trolley als handbagage.

Ik vloog pas om 22:00 uur, dus die dag was voornamelijk wachten tot ik weg kon. Eerst nog even mijn broertje zijn vervroegde verjaardagscadeautje gegeven en toen konden we ongeveer gaan! Mijn vier beste vriendinnen zouden ook naar Schiphol komen, dus die zagen we daar en dan zouden we eerst nog even gezellig een hapje eten met iedereen. Van de meiden kreeg ik nog een ontzéttend leuk fotoalbum waar ik ze dan ook heel, maar ook heel dankbaar voor ben ?. Toen was daar het moment waar ik eigenlijk het minste zin in had, het afscheid nemen. Even goed wat tranen laten vloeien, maar toen ik de douane doorging had ik er vooral heel veel zin in. Om 21:45 uur zat ik in het vliegtuig en was ik klaar om te gaan. De planning was 22:00 uur vertrekken, maar het vliegtuig was nog niet zover. Ik heb niet precies gehoord wat er mis was, maar we konden nog niet vertrekken. En ik wilde graag vertrekken, want ik had nog een cadeautje en een brief die ik in de lucht mocht openmaken. Uiteindelijk werden we om 23:00 uur weggedrukt bij de gate dus ik was klaar voor vertrek. Maar nee, het vliegtuig moest nog naar de de-icing, omdat het zo koud was. Uiteindelijk zijn we om 23:55 uur (dus met bijna 2 uur vertraging) opgestegen. Allemaal niet zo heel erg, maar ik heb maar 2,5 uur overstap in Dubai, dus dat wordt spannend. Er gingen al meerdere mensen in het vliegtuig naar de stewardessen om te zeggen dat ze een overstap hebben, waarop geantwoord werd dat ze dan daar voor je klaar staan en als je je vlucht mist boeken ze je om. Nou, laten we dat maar niet hopen. We hebben wel staartwind, waarschijnlijk doen we er namelijk maar 6 uur over in plaats van 7, dus dat zou zeer goed uitkomen. Dat betekent dat ik om 09:00 uur aankom in Dubai en om 10:15 uur vertrekt het vliegtuig naar Sydney. Niet heel veel speling, maar als het te krap wordt, word ik opgehaald bij de gate en word ik binnendoor geleid, dus dat moet goed komen! Door deze vertraging kon ik wel nog mooi via mijn mobiel Ajax kijken, die dit maal met 3-1 wonnen van sc Heerenveen :). Dan mocht ik nu eindelijk het cadeautje van mijn ouders en broertje openmaken, wat al de hele tijd in mijn tas brandde. Super leuke geluksdingetjes, waarvoor veel dank ?. Daarnaast een super mooie en lieve brief van Emma, waar ik tranen van in mijn ogen kreeg en die ik zeker ga bewaren ??.

Het is nu 02:12 uur, dus misschien moet ik eens gaan proberen om wat slaap te pakken. Ik ga jullie straks vertellen over hoe het op Dubai ging.. Ik ben heel benieuwd.

Dubai. Chaos. Alleen maar chaos. Om 08:44 uur tikte de wielen de landingsbaan aan, dat betekent dus dat ik vanaf dat moment 1,5 uur had om in het volgende vliegtuig te komen. Alleen de gate was nog niet vrij, dus uiteindelijk stonden we 09:00 uur aan de gate en het duurde nog even voordat we eruit konden. Eenmaal eruit begon de chaos. Aan het einde van de gate stonden een stuk of zeven stewardessen allemaal andere bestemmingen te schreeuwen. Op zoek naar Sydney, proberen een stewardess aan te spreken. Dat ging nog niet zo makkelijk wamt we waren met veel, heel veel. Uiteindelijk had ik er eentje die mijn boardingpass ging checken, maar toen ging een andere jongen er zich weer tegenaan bemoeien. Gelukkig moest hij ook naar Sydney en konden we samen op zoek. Door de bijna twee uur vertraging hebben heel veel mensen hun aansluiting gemist, dus eigenlijk had ik nog mazzel. Ons werd verteld dat we zo snel mogelijk naar gate A2 moesten. Dus wij zetten het op een rennen, en rennen, en nog meer rennen en laat Dubai nou net een gigantische luchthaven zijn. Dan moet je ook nog een keer door de security, wat ook weer tijd kost. Om bij de A-gates te komen moesten we met een treintje. Toen we aankwamen bij het treintje stond er al ‘door closing’ en de stewardessen riepen nog “Stop, the doors are already closing”, maar we gaven niet op. Dus wij rennen en rennen en toen ging net achter mij de deur dicht. Gered. Maar we waren nog niet bij de gate, dus uit het treintje weer rennen en rennen, en toen waren we er gelukkig. Oja, door dat koffergedoe, heb ik dus dat hele eind moeten rennen met tas én trolley. Dus ik had het warm, heel warm. Boardingpass scannen en door naar de wachtruimte, maar daar was nog een extra controle, waardoor ze nog even in mijn trolley moesten kijken. Daarna snel even naar de wc, een poging doen om me een beetje op te frissen. Die jongen met wie ik de hele tijd was ben ik ondertussen uit het oog verloren. Na de opfrispoging konden we gelijk het vliegtuig in. Het is denk ik de dag van vertragingen, want ook met dit vliegtuig vertrokken we bijna een uur te laat. Ondertussen zit ik alweer bijna vier uur in de lucht en zie ik dat we 4328 km gehad hebben en nog 7985 km moeten, wat neerkomt op nog ruim 8 uur.

Ondertussen ben ik alweer twee dagen in Australië. Het gezin is heel erg aardig en hebben me goed ontvangen. Bij aankomst moest ik alleen even op zoek naar ze want zij stonden bij Arrivals A en ik kwam bij Arrivals B. Vanuit het vliegtuig gelijk door naar de douane, en vervolgens wachten op de koffers. Dit duurde lang, heel lang. Dus ik was even bang dat ze achter waren gebleven in Dubai omdat we daar zo kort tijd hadden, maar gelukkig waren ze daar! Vervolgens naar de 'declare' rij, want ik had etenswaren mee. Gelukkig mocht ik door toen ik zei wat ik mee had en hoefde ik niet in de ellendige lange rij. Op zoek naar de familie en naar hun huis! Toen we er waren kreeg ik gelijk van Georgina (8 jaar) een home tour en stond er op m’n bed een welkomstpakket te wachten met wijn, australische producten, koalabeertje en zonnebrand. Erg leuk en erg handig!

Mijn hostfamily heeft een boot, daar gingen we gelijk de eerste dag op. Ergens aanmeren, fish and chips halen en op het strand opeten, prachtig! Daarna snel naar bed, want ik was kapot. De volgende dag heb ik uitgeslapen en toen ik wakker werd gelijk de eerste familie ontmoet. In de middag gingen we naar een ander familielid om een duik te nemen, allemaal erg gezellig. Als avondeten hadden we pizza besteld en die lekker op een balkon in het windje opgegeten. Nu zou ik vanmorgen om 10:00 uur een rijles hebben om te wennen aan het rijden aan de andere kant van de weg. Ondertussen is het 11:00 uur en zijn ze er nog niet, ik ga er dus maar vanuit dat dit vandaag niet doorgaat haha. Verder ga ik vanmiddag op stap met de hostmom om het openbaar vervoer etc door te krijgen. Morgen gaan we of naar de dierentuin, of naar lunapark, afhankelijk van wat het oudste meisje wil. De eerste dagen zijn erg wennen, maar ik weet zeker dat het hier super gaat worden!

PS. Wil je een mailtje krijgen als ik wat het gepost? Laat dan je e-mailadres achter :)